Inhoud
De Sint-Martinuskerk is een prachtig voorbeeld van hoe verschillende bouwfasen samen een harmonieus geheel kunnen vormen. Dat zie je duidelijk in de materiaalkeuze en bouwstijl. De zandstenen westtoren is vroeggotisch, terwijl de andere gevels uit baksteen zijn opgetrokken. Het koor, met zijn steunberen en spitsboogramen, is typisch voor de laatgotische Kempense baksteengotiek.
Ook de benedenkerk heeft een laatgotische oorsprong, maar kreeg haar huidige classicistische uiterlijk eind 18de eeuw, na de toevoeging van de zijbeuken. Waar in veel Vlaamse dorpen kerk en kerkhof intussen van elkaar gescheiden zijn, is die historische band in Olen nog altijd intact gebleven.
Binnenin valt vooral het rijke houtwerk op, met onder meer laatgotische beelden, barokke portiekaltaren en een rococopreekstoel die het interieur extra karakter geven.
Aan de noordkant bevindt zich een kleinere ruimte die tegenwoordig dienstdoet als technische ruimte, maar oorspronkelijk bedoeld was als rust- of schuilplek voor vrouwen die na de geboorte van een kind hun ‘kerkgang’ kwamen doen. Op het grasplein voor de kerk vind je een 18de-19de-eeuws grafmonument van de familie Cluyts.
De Sint-Martinuskerk is erkend als beschermd monument.
Locatie: Processieweg 1
