Inhoud
De Sint-Martinuskerk is het fraaie resultaat van drie bouwfasen die zowel aan de materiaalkeuze als de uiterlijke stijlkenmerken goed te herkennen zijn. De zandstenen westtoren is vroeggotisch, de overige gevels zijn in baksteen uitgevoerd. Het koor met zijn steunberen en spitsboogramen is representatief voor de laatgotische Kempense baksteengotiek.
Ook de benedenkerk heeft een laatgotische kern maar verwierf haar huidig classicistisch uitzicht aan het eind van de 18de eeuw na aanhechting van de zijbeuken. Waar in de meeste Vlaamse parochies de kerk en het kerkhof de jongste decennia ruimtelijk 'gescheiden' werden, bleef deze eeuwenoude band in Olen echter tot op heden intact. Het stemmige interieur charmeert vooral door zijn fraai houtwerk met een speciale vermelding voor enkele laatgotische beelden, de barokke portiekaltaren en de rococopreekstoel.
De kleinere 'bergruimte' aan de noordkant waar nu de installatie van de centrale verwarming staat, was in feite bedoeld als een rust- of schuilplaats voor de vrouwen die, na de geboorte van elk kind, hun 'kerkgang' kwamen doen. Op het grasplein aan de straatkant staat het 18de-19de-eeuws grafmonument van de familie Cluyts.
De Sint-Martinuskerk werd geklasseerd als beschermd gebouw.
Locatie: Processieweg 1
